masal...

Masal…Herbirimiz masallarla buyutulduk..Uykuya masallarla daldik. Okumayi ogrendigimizde ilk kitabimiz yine bir masal oldu. Onlarin hayalleriyle uyuduk, ruyalar gorduk..
Hersey pespembeyken , uyaniverdik ; buyuduk..Hayatta megerse siyah da varmis, mavi,bordo,sari, yesil… varmis, olduk. Hayatin hic de masallar gibi olmadigini gorduk.. Ama bazi anlar oyle seyler yasadik ki : ‘Yoksa ben bir masalda miyim? Bu gercek mi ? ’ dedirtti. Asik olduk mesela..ayaklarimiz yerden kesildi…Mezun olduk mesela..Baloda en guzel kiyafeti giydik… Ilk maasimizla o cok sevdigimiz ayakkabiyi aldik… Masal kitaplarinin yerini moda dergileri aldi. Gordugumuz o guzel kiyafetler icinde hayal ettik kendimizi. Johnny Deep’le kirmizi halida yuruduk. Sezen Aksu’yla duet yaptik mesela…kendi masalimizi gizliden gizliye yazdik..Anne olduk. Tanimlamasi guc bir duyguyla tanistik : bebegimize asik olduk..

Benim masalim bir noktada bitti sanki.. Renk koru oldum bir anda. Hayal kurmayi biraktim. Altimdaki arabanin balkabagina donmesi gibi, kapimi acan soforumun fareye donusmesi , ustumdeki balo kiyafetinin yirtik pirtik bir elbiseye donusmesi gibi ; masalin disinda buldum kendimi…Sonra bu blogumu acmaya karar verdim. Kendimi,masallarimi,sevdigim seyleri insanlarla payla$irsam belki tekrar hayal kurmaya ba$layabilirim diye du$undum. $imdi hayata daha bir gulumseyerek bakiyorum. Payla$manin mutlulugunu ya$iyorum. Kendi masalimi yaziyorum. Bas karakter de benim…Peki ben kim miyim?
Ben ; kafasina esince uzaga gitmeyi, araba kullanirken bagira bagira sarki soylemeyi, aksam yemeginde kirmizi sarabi, yalniz basina sokaklarda gezmeyi, zambak cicegini, Nutella’yi , dekorasyonu, birisine hediye almayi, Londra’yi, kahve esliginde gevezelik etmeyi , makarnayi , uyumayi , pembeyi, Antalya'yi, yengec burcu olmayi, paylasmayi, hayal kurmayi ve masal perilerini seviyorum.

Ben Masal!!